Naar het zuiden

Na de regenachtige laatste dagen in Stewart/ Hyder is meer Zuiderwijk Canada een andere wereld waar de zon zelfs schijnt. 

In Alaska wemelt het van de poelen en meertjes, die zich vormen op laaggelegen plekken door regenwater dat vanwege de permafrost niet weg kan. Er staan vaak alleen nog zwarte staken , de sparren en de berken kunnen niet diep genoeg wortelen en verrotten in het water. 

In zulke meertjes gaat alles vanzelf groeien, eerst nog waterlelies, daarna grassen en struikjes, zodat het wetlands worden, waar alleen de watervogels wat aan hebben.

In Canada zie je dezelfde poelen en meertjes, maar minder vaak. Er is bovendien meer variatie. Er werden veel dennen aangeplant. Al gauw komen we in een vallei met uitzicht op bergketens met besneeuwde toppen. Het land ziet er welvarender uit. We stoppen bij het Visitors centre in Smithers om WiFi te kunne gebruiken. Er liggen Haagse Hopjes! Madeleine maakt een opmerking waar zij uit afleidde dat we Nederlanders zijn. Het blijkt  dat de streek rond Smithers door veel Nederlandse immigranten bewoond wordt. Weilanden, hooirollen, koeien, het was er allemaal.

Immigranten zijn nog steeds welkom overigens. De dame van het Visitors Centre was zelf hierheen gekomen, omdat de prijzen van de huizen hier veel lager waren dan in het zuiden. Wij zelf zouden hier best willen wonen, omdat het er prachtig groen is, er wilde dieren rondlopen en het uitzicht op de bergen met besneeuwde toppen fenomenaal is.

We overnachten vlak voor Smithers. Daar zagen we een manier van vissen, die nieuw voor ons was. Met een groot schepnet de vis uit de stroming scheppen. (Zie foto)