Trans Canadian Highway; Golden - Clinton

‘s Ochtends worden we wakker in een witte wereld. het is een prachtig gezicht, onze camper helemaal alleen in een witte omgeving en dat tegen de. Achtergrond van de witte bergketen! het is een plaatje. Als we wegrijden van de plek, zien we plotseling een zwarte beer in het besneeuwde grasveld lopen op zo’n 40 m. afstand. Hij schrikt, maar als we stoppen en de motor uitzetten, gaat hij gewoon door met eten. We hadden ons al eerder afgevraagd wat beren nou nog meer eten dan bessen. Het blijkt dat ze gewoon ook gras eten!Leuke foto’s.

We willen nog even afscheid nemen van de eigenares van de camping, maar die blijkt er niet te zijn. “Thanks” achtergelaten in de sneeuw op de stoep. Op weg naar Clinton, we zien wel hoever we komen. Onderweg rijden we weg van de Rocky Mountains en het weer verandert daarmee. Het wordt minder koud en de zon komt erbij.. Het gaat allemaal vlot, goede wegen, via Kamloops (80.000inwoners). Opvallend, tot nu toe geen enkel verkeersongeval gezien en nu 3 achter elkaar. We besluiten door te rijden naar Clinton, waar we om 16.30 aankomen. Een camping aan een doorgaande weg, rommelig, met veel vaste plaatsen en een restaurantje. “WiFi?”. Helaas, router kapot. De eigenaar van camping Goldtrail verwelkomt ons met de vraag aan Henk: “is that your daughter?” “ But of course, can’t you see?” Deze man zit vol met dit soort “grappen”, maar het past wel bij deze omgeving, beetje boers en ruig. Het menubord laat zien dat ze o.a. Roadkill-ribs serveren en hij nodigt ons uit voor “the best food in Town”. Dat doen we natuurlijk. En we zijn niet de enigen. Nog zo’n man of 14 komen eten. Madeleine bestelt een Sirloin steak en Henk de “Ribs”. Een vriendelijke Phillipijnse vrouw laat weten wanneer het eten klaar is, we kunnen het halen bij de, volgens zijn schort, de “ Grill-master, the man, the myth, the legend”! En zo ziet-ie er ook uit. De steak is weliswaar te zwart verbrand naar Madeleine’s zin, maar de ribs zijn prima. Allerlei bijgerechten mag je er zelf bij doen, van bruine bonen tot olijven, flesje water erbij. Voor $ 15 ben je klaar. Vlak bij on zitten 2 mannen van onze leeftijd, type “ruig”. Die blijken terug te komen van een rondrit tot zo’ n 1000 km ten noorden van hier. Grote verhalen over jagen op zwarte beren, grizzly’s, een lynx, moose, nee, geen kariboes. Nee, ok niets geschoten helaas. Mooie types. De een wil nog wel wat laten zien, maar z’n videocamera weigert dienst op het moment suprême. Helaas, we zullen het moeten doen met z’n verhaal.

Morgen gaan we onze eigen “Goldrush” ondernemen. De reisorganisatie heeft aan haar klanten allerlei aanwijzingen gegeven over een verborgen goudklomp terpaarde van CAD 10.000. We weten dat het ergens in dir dorp moet zijn, dus morgen speuren. Je moet een selfie maken met de goudklomp, die wel zichtbaars, maar niet tastbaar. Opslurpen aande reisorganisatie (GoCanada) en de winnaar wordt aan het einde van het seizoen getrokken uit de inzendingen. We denken dat we weinig kans maken, al eerder en nu weer, wordt duidelijk, dat er dit jaar heel veel Nederlanders rondrijden in Canada. De spoeling wordt dun dus.

01-01

Goud gevonden.

Dat de ca,Ping aan de doorgaande weg ligt hebben we ‘s nachts gemerkt! Niet nog zo’n nacht. Flink ontbijt bij het Clinton hotel, gebruik van WiFi en op zoek naar de goudklomp. Snel gevonden.  “Hi, we’re from Holland”. “Hi, I’m Jim and you’re loooking for gold!” Ruim 100 Nederlanders zijn ons voor gegaan en ook zij hebben allemaal de goudklomp gevonden, zoals wij ook (foto volgt) . Maar, met Jim, dit ie een betere kans dan de gewone loterij! Fotootje gemaakt en direct gemaild naar GoCanada. 

We besluiten opnieuw een stuk naar het noorden te rijden, niet. Het Gray Wells Park ten noorden van Clearwater. Mooie weg, stuk ongeplaveid, maar geen wildlife, wel koeien! Morgen waterval en canyon.