We zijn begonnen, de eerste indrukken.

Na 2 uur vliegen aangekomen in Whitehorse, waar iemand van de camperverhuur ons ophaalde. Henk kreeg instructies over de camper terwijl Madeleine zich bezig hield met de bevoorrading. Om 15.00 reden we weg richting Alaska met boodschappen voor een week hoofdzakelijk gekregen van teruggekeerde campers, van wie we ook berenspray kregen die je nodig kan hebben bij onverwachte ontmoetingen.Rustige autowegen door een goudgeel golvend landschap.De herfst is hier vroeg begonnen!

Dag 3.

Koude nacht, mooie route gereden tot voorbij de grens met Alaska, Skageway. Geboekt voor de ferry naar Haines. Voldoende tijd om het toeristenplaatsje te bezoeken, tegelijk met de passagiers van 3 cruiseschepen! Meteen een aantal souvenirs gekocht. Geluncht, dutje in de camper. Om 16.00 overvaren, om 17.00 in Haines, om 17.30 op de Campground Chikitoo Lake, waar veel beren te zien zouden zijn, nu de zalmen stroomopwaarts zwemmen om hogerop hun eieren af te zetten. Ook de Bald Eagles weten dat en komen de resten opeten. We blijven een dag langer. Goed weer, buiten gegeten.

Dag 4.

Om 07.00 op, boterham en met de camper naar de rivier. Onze Nederlandse buren van de camping, heel ervaren Alaska-gangers, staan er ook al en zij zijn ook niet de enigen. Wij ook een plekje gevonden langs de kant van de weg en wachten maar. Een beetje kletsen met iedereen, heen en weer lopen, tegen de zon inkijkende vooral: GEDULD! En als M. voorin de cabine van de camper zit en H. erachter op een stoeltje, komt er ineens een beer op 2 meter voor de auto langs uit het bos gelopen, steekt de weg over en gaat het water in, beetje poedelen en op weg naar het rooster waar veel zalm is. Sensatie! Alle mensen die in de buurt zijn komen aangesneld om foto’s te maken. En de beer, die trekt zich nergens wat van aan en eet vette zalm. Na een poosje klautert hij/zij(?) weer omhoog de weg op, loopt een stukje over de weg en verdwijnt het bos in. Vlak daarna krijgen we een seintje van iemand die verderop beren heeft gespot. Een moeder met twee al wat grotere jongen. Ik vang ze nog net met de verrekijker en dan zijn ook zij weg het bos in. Maar: we hebben ze gezien! Wij gaan daarna naar Haines, geld opnemen, boodschappen doen en lunchen, dat laat op zich wachten, dus gaan we met de camper bij het water staan en maken zelf een boterham. Daarna terug naar de camping. Pizza, bijna verbrand, en nog gekletst met de Nederlandse buren, foto’s gekeken en koffie gedronken bij de buren, die ons alles konden vertellen over de beren die hier wonen. Zij zijn hier zeer bekend, want ze komen hier al 5 jaar 2x per jaar.

Dag 5.

Op een  redelijke tijd wakker geworden. +/- 7 uur opgestaan en ingepakt voor vertrek. Nog even een stop gemaakt bij de rivier waar weer een beer zat die een zalm ving en opat. Voor het eerst op korte afstand van ons, zodat we goede foto’s konden maken. Daarna doorgereden om via Haines de Haines Highway te nemen naar Yukon, weer richting het noordwesten. Langs de route loopt een ondiepe brede rivier, de Chilkat River, waar de zalmen ook actief waren, evenals de Bald Eagles. De grens van Yukon gepasseerd, paspoortcontrole door een jonge officier, die veel wilde weten: Waar ben je geweest, hoe lang, waar ga je naartoe, heb je brandhout bij je, heb je wapens, enz. 

Een tocht langs imposante bergketens in Yukon. En nog een verrassing: een zwarte beer, die de weg wilde oversteken, maar ons voor liet gaan. Later nog een “Eagle” in de lucht, die Henk net kon fotograferen. Lunch in een doodstille vlakte met veelkleurige lage begroeiing en een hoop tunnelopeningen in een marmottenburcht. 1 marmot gezien. Inmiddels op de camping aangeland aan Lake Kathleen in Kluane National Park. Mooie plek, maar wel een “Bearalert”. We hebben ze overigens niet gezien.

Dag 6.

Na een kort bezoek aan het meer, prachtig in de ochtendzon, de weg ingeslagen naar Haines Junction. Daar afgeslagen naar een indianendorp 60 km verderop. De beschrijving in het boek overtrof de werkelijkheid, alleen de totempalen van wieldoppen(!) zagen er indiaans uit.

Dan door naar Tok, met weer een grensovergang naar Alaska. Deze keer nam de Amerikaanse grenspolitie ons avondeten in beslag. Een worst en een paprika, tomaatjes en avocado’s. Dit alles volgens de regels van de Amerikaanse wet! (Bah!) Een lange rit naar Tok (spreek uit:Took) door een eentonig landschap van alsmaar groene sparren en gele berkjes in een bergachtige omgeving. Onderweg een bord  over onderzoek naar permafrost. We beginnen te denken dat de eenzijdige begroeiing het gevolg is daarvan. Diep wortelen in een permafrost ondergrond  is denkelijk een  probleem. Nu op camping Tundra in Tok. Morgen blijven we een dagje. Was draaien, douchen, WiFi, enz.