Dag 13. Dawson naar Mayo (Chicken/Tok?, Nu Mayo, echt waar!)

De weg was rustig. Langs de weg zie je vaak huizen, die er uit zien als nederzettingen met erven vol autowrakken en ander oud-ijzer. De herfst is nu in volle gang. terwijl de kleuren eerst altijd groen en geel waren van de sparren en berken/wilgen verdwijnt het geel nu door het afvallen van de bladeren. Over blijft het groen van de sparren en het wit van de stammen van de berken.

Onderweg was er informatie over het gebied waar we doorheen reden. Het is als het ware de kraamkamer van de moose, het gebied waar moose jongen krijgen. De hele omgeving heeft daarom afspraken gemaakt om daar dan niet te jagen.

We rijden een stuk de  Dempster Highway (8) op, richting Poolcirkel. Dat is weliswaar 400 km. En ook weer terug, want het loopt dood bij de Poolzee. Het is slecht weer en na nog eens rekenen, besluiten we na 50 km. toch maar om te keren. We gaan naar Mayo.

Mayo is een gehucht waar ooit veel zilver werd gevonden. De campground waar we zouden overnachten was gesloten. Een paar 100 m. verder was een afslag naar het 5 Miles Lake, dus die hebben we genomen, zodat we nu alleen met de natuur aan een idyllisch meertje staan. De nacht was minder idyllisch. Om 03.30 reed een auto ons strandje op met heel hard radiogeluid aan. Wakker natuurlijk en bezig met de vraag wat die auto kwam doen? Slapen lukte daarna niet meer echt. We wilden avontuur, we krijgen avontuur!